In de praktijk zien we regelmatig dat vaders na een scheiding aannemen dat ze recht hebben op een gelijke zorgverdeling, oftewel co-ouderschap. Dit is echter niet altijd het geval. Het is belangrijk om het verschil tussen co-ouderschap en gelijkwaardig ouderschap goed te begrijpen.

Gelijkwaardig ouderschap: kwaliteit over kwantiteit

Sinds 2009 is er een wet die bepaalt dat kinderen na een scheiding recht hebben op een “gelijkwaardige opvoeding door beide ouders”, mits ze gezamenlijk gezag uitoefenen. Dit betekent echter niet per se dat er een gelijke verdeling van de zorgdagen moet komen. Gelijkwaardig ouderschap draait niet om een 50/50 verdeling, maar om het onderhouden van frequente en waardevolle contacten tussen het kind en beide ouders.

Co-ouderschap is vaak mogelijk

Het klassieke idee dat de moeder altijd de primaire zorg draagt en de vader werkt, is inmiddels verouderd. Dankzij moderne regelingen zoals ouderschapsverlof, geboorteverlof voor vaders en flexibele werkuren, zijn vaders tegenwoordig veel actiever betrokken bij de opvoeding. Co-ouderschap is daardoor na een scheiding in veel gevallen goed haalbaar en wordt door veel ouders geprefereerd, omdat het bijdraagt aan een evenwichtige ontwikkeling van hun kinderen.

Fiscale voordelen van co-ouderschap

Co-ouders kunnen profiteren van fiscale voordelen, zoals het aanvragen van kinderbijslag, zelfs als het kind bij beide ouders ingeschreven staat. Dit kan zelfs gunstiger zijn wanneer beide ouders voor één kind de kinderbijslag aanvragen, in plaats van dat één ouder de bijslag voor beide kinderen ontvangt. Dit kan het kindgebonden budget (KGB) verhogen, wat financieel voordelig kan zijn, afhankelijk van het inkomen. Bovendien kunnen beide ouders aanspraak maken op de inkomensafhankelijke combinatiekorting (IACK) als hun kind gemiddeld drie dagen per week bij beide ouders verblijft.

Rechtspraak en co-ouderschap: Geen eenduidige antwoorden

Hoe rechters co-ouderschap en gelijkwaardig ouderschap beoordelen, is niet altijd voorspelbaar. In sommige gevallen wordt de situatie van voor de scheiding als uitgangspunt genomen, terwijl andere rechters juist veel terughoudender zijn, vooral als de communicatie tussen ouders moeizaam is. Dit betekent dat je nooit zeker kunt zijn van de uitkomst van een rechtszaak over de zorgregeling, zelfs als een rechter besluit dat co-ouderschap mogelijk is.

Mediation: De beste weg naar oplossing

Uit ervaring blijkt dat voor kinderen de emotionele stabiliteit vaak belangrijker is dan de specifieke zorgregeling. Ouders die in staat zijn om hun eigen gevoelens opzij te zetten en zich te richten op het welzijn van hun kinderen, creëren een gezonde omgeving voor de opvoeding. Gelijkwaardig ouderschap draait dus vaak om het vermogen om persoonlijke emoties en conflicten te scheiden van de behoeften van het kind.

Het is van groot belang om te accepteren dat loslaten en het vinden van een nieuwe balans tijd kost. Dit kan soms jaren duren en gaat vaak gepaard met gevoelens van weerstand. Daarom raden wij aan om via mediation afspraken te maken over de zorgverdeling. Maatwerk en flexibiliteit in de regeling zijn meestal de beste oplossing voor alle betrokkenen.