In veel gevallen eindigt een samengestelde gezinssituatie al binnen vijf jaar. Dit komt meestal door onduidelijke afspraken over belangrijke zaken zoals financiële ondersteuning en de omgang met ex-partners. Vaak spelen voormalige partners een kleinere rol in het financieel bijdragen aan de kosten van de kinderen, wat de situatie bemoeilijkt. Dit blijkt uit onderzoek van de Vereniging van Familie- en Erfrechtadvocaten en Scheidingsmediators (vFAS), zoals gerapporteerd door het AD. Vooral miscommunicatie met ex-partners of zelfs met de nieuwe partner draagt bij aan de instabiliteit van het gezin.

Ouders en hun communicatie

Volgens het onderzoek worden kinderen in 62% van de gevallen niet betrokken bij beslissingen die hen aangaan, ondanks afspraken hierover in een ouderschapsplan. Volgens Alexander Leuftink, voorzitter van vFAS, is het belangrijk dat een ouderschapsplan verder kijkt dan alleen de scheiding zelf. “Het plan richt zich vaak enkel op het moment van scheiden, terwijl er weinig wordt geregeld voor de toekomstige situatie. Bijvoorbeeld, hoewel het plan vaak stelt dat een kind de nieuwe partner niet als vader of moeder mag aanspreken, worden praktische zorgafspraken meestal niet geregeld.”

Financiële afspraken en alimentatie

Een ander belangrijk punt uit het onderzoek is de lage bijdrage van veel ex-partners aan de kosten van het kind. 44% van de ouders betaalt geen alimentatie meer, wat door Leuftink als zorgwekkend wordt beschouwd. “Vaak ontstaan er conflicten wanneer een ouder, meestal de moeder, een nieuwe partner krijgt en daarmee de alimentatiekwestie ter discussie stelt. De vader voelt zich dan vaak niet meer verplicht om financieel bij te dragen”, legt Leuftink uit. “Sommige moeders willen zelfs van hun ex af, maar het is onverstandig om helemaal geen alimentatie meer te betalen, aangezien het nog steeds om hun gezamenlijk kind gaat.”

Samengevat wijst het onderzoek op het belang van duidelijke, goed doordachte afspraken die verder reiken dan alleen de scheiding zelf. Zonder deze afspraken blijft de stabiliteit van het samengestelde gezin kwetsbaar, wat vaak leidt tot nieuwe conflicten en uiteindelijk tot de uiteindelijke breuk.